máis novoneira

Uxío soubo, dende sempre, que un home pode ser outra cousa e así o expresa, encetando dende os cumios do Courel un diálogo telúrico sobre a vida e a morte”.
Carlos Mella

CAIN as follas...

Sinto unha cousa

que se apousa en min e non me toca.

PASAN pasan as nebras...

Eu sinto que me deixan e me levan...

............................................

Esata door que agarda só que a acendan!

Ise algo meu que en todo se me queda!

NEVA no bico do cume

neva xa pola ladeira

neva no teito e na eira.

..................................

................................ ..

...................................

Eu a ollar pro lume

i o lume a ollarme.

O lume sen queimarme

fai de min fume...