Ti dís: Galicia é ben pequena. Eu dígoche: Galicia é un mundo.
(...) Do grandor do teu esprito depende de todo; canto máis pequeno sexa, máis terra precisará. Si o teu pensar é fondo, a túa terra, pra tí, non terá cabo, nela estára o mundo todo (...). Si o teu pensar se detén na codia das cousas, non digas tampouco: Galicia é ben pequena; és tí, que endexamáis poderás concebir nada grande.
Breve, contundente e direto. Nunha época que estas tres virtudes eran necesarias. E eu, recordo, en cada unha destas palabras as veces que o lin: en 4º da E.S.O e 1º de Bacharelato. E a pesar dos comentarios e das análises que se ampliaron ao ano seguinte, hoxe sorprendinme de que aínda agora hai cousas por descubrir nunhas cantas liñas xa lidas...
Hoxe vin este texto con outra mirada, dende outra perspectiva... (o que fai o tempo...), nunca me decatara da crudeza das palabras en "és tí, que endexamáis poderás concebir nada grande..."
Que crudeza... para aqueles á que vai dedicada... que tristura... nunca o comprederán, para eles, unha terra e unha nación como a nosa... sempre lles quedará pequena...
Para eles, non hai un "ata loguiño...
