Hai 147 anos Murguía estaba a celebrar o seu 3o aniversario. Sabedes cal foi o regalo da súa muller? Non??

Pois a Rosalía non se lle ocorreu outra cousa mellor que agasallalo coa publicación de Cantares Gallegos. Ese libro que supuxo o paraugas para Galicia das negras gotas que nese momento caían pesarosas sobre ela.

E Murguía, de seguro que sorriu ao soprar as velas da súa tarta. Un sorriso que se prolonga ata os nosos días, ata hoxe, no que se lle rinde homenaxe a Uxío Novoneyra, o poeta da natureza, o que nos describe o noso mundo hoxe.

E Rosalía, orgullosa da súa obra, sorriu tamén.

Grazas a eles e tras un largo camiño, hoxe temos unha lingua, unha cultura, unha tradición... unha voz reunida nun Nós colectivo e individual. Un colectivo orgulloso, ao igual que Rosalía, da nosa obra, que hoxe nos reúne baixo o sentido máis valorado do termo GALEGO.

Doulle as grazas a Rosalía polo seu atrevemento, e os meus parabéns a Uxío Novoneyra (non todos os anos se gaña o Día das Letras Galegas), a Murguía, polo seu aniversario, e tamén a Sabela: meus parabéns!!